ایمان چیست :ایمان به حس درونی که باور به موضوعی غیر طبیعی (مابعد طبیعت،بعد از طبیعت ) در شما ایجاد میکند ، ایمان میگویند .
باید هوشیار باشیم که ایمان در مورد موضوعات طبیعی (مربوط به این دنیا،علمی )راهی ندارد .
افرادی را که درون خود به خداوند یا موضوعات غیر طبیعی دیگر به صورت بی دلیل ایمان دارند را با ایمان گویند .
منظور از بی دلیل آن است که تحت تاثیر هیچ گونه اطلاعات از عالم خارج (دیگر افراد یا دنیا ) قرار نگرفته باشند تا آن ها را به ایمان برساند ، بلکه خود با اندیشیدن به ایمان رسیدند .
ایمان به موضوعات غیر طبیعی از راه طبیعت غیر ممکن است حداقل تا الان هیچ گونه شواهدی از وجود دیگر دنیا که در آن بهشت یا جهنمی باشد به دست انسان نرسیده است و این چنین موضوعات غیر طبیعی دیگر .
وحی خود نیاز به ایمان دارد و راه طبیعی،علمی و عقلی محسوب نمی شود.
برهان اسلامی نیز بیشتر مواقع به ایمان نیاز دارد چرا که به موضوعاتی مانند قرآن ، پیامبران و دیگر موضوعات ایمانی اشاره می کنند در این صورت خود نوعی مغلطه (روشی برای وارونه جلوه دادن واقعیت )است .
شعر نیز روشی برای فریب افراد نا آگاه و یا کم آگاه است که روشی ناجوان مردانه محسوب می شود ، به این صورت که سخن استنادی ابهام بسیار دارد و راه را برای لفاظی ،زبان بازی باز میکند .
خطبه نیز خود به بیان معایب موضوعی خاص به تخریب آن موضوع و تحریک احساسات مردم علیه موضوع مورد نظر می پردازد ، هچنین برای تبلیغ تنها مزایای مورد تبلیغ را بیان میکند و از معایب حرفی به میان نمی آورد ،برای مثلا خطیب برای تخریب میوه خیار از معایب خیار می گوید و برای تبلیغ گوجه از مزایای گوجه سخن می گوید .
جدل دیگر روش باطل است زیرا توجه به درست یا غلط،واقعی یا جعلی ،راست یا دروغ ندارد و تنها به دنبال لفاظی و پیروز جلوه دادن خود در نظر عوام از طریق ایجاد سوءتفاهم های پی در پی دارد .
درباره این سایت